Mam, slaap je?

De voorjaarsvakantie is bij ons altijd de logeervakantie bij uitstek. Niet dat alle drie mijn kinderen dan ergens logeren, nee, wij hebben een thuiswedstrijd zeg maar. Niet erg, want het is altijd reuze gezellig, zo ook deze vakantie.
Maar ik ben nog nooit zo kapot geweest na een vakantie als na deze afgelopen voorjaarsvakantie. Het is dan ook geen verrassing dat ik best blij ben dat de hele bende weer naar school is en dat mijn zieke lief, die al zo'n anderhalve week ziek is (een gezellig neus en bijholte ontsteking), bijna beter is. Want waar het voor iedereen vakantie was, lees laat naar bed, laat uit bed, was het voor mij meer laat naar bed, vroeg uit bed. Een beetje dat...
Het laat naar bed gaan (lees in slaap vallen, of het eigenlijk niet in slaap vallen) kwam door de oudste en zijn logé. Schatten zijn het, maar vooral mijn schat heeft zo'n harde stem, dat ik die om 0:30 uur gewoon even niet meer trek, zeker niet als ik wil slapen.

Het vroeg uit bed kwam door mijn jongste 2 en hun logé, die het presteerden om doodleuk om 05:45 uur naast mijn bed te staan in de stellige overtuiging dat ze hun moestuintje water moesten geven. Echt. Dank u Albert Heijn.
Mijn bed en ik zijn doorgaans heel goede vrienden, maar deze vakantie was die relatie echt wat onderkoeld.
De oudste en zijn logé hebben van woensdag tot en met zondag zo'n beetje alle skateparken in omgeving Rotterdam/Breda weten te skaten (mam, wil je ons even brengen, tuurlijk schat) maar om nu te zeggen dat ze 's avonds uitgeput in bed lagen... De oudste kreeg er zaterdagavond wel een gezellige hoest en keelpijn van, dat wel. En dat is altijd een succes als je astma hebt. Maar moe? Nee hoor nog steeds niet. Maar dag 1 na de vakantie, als iedereen weer naar school moet, is er geen één zijn bed uit te krijgen, hoe zou dat nou komen?
Ik had des te meer slaap, en dan is het afwachten, want ik weet, ik ga dit laat slapen, vroeg wakker, ergens keihard in mijn gezicht terug krijgen. En ja hoor, zondagochtend een ontstoken pols. Fijn. Lang verhaal over verlaagde weerstand, ontstoken slijmbeurzen en niks met je pols kunnen doen.
En dan denk je eindelijk op zondagmiddag als de bende film zit te kijken, even je ogen dicht te kunnen doen op de bank. Even heerlijk half in het zonnetje, weg te kunnen dommelen.
Krijg ik keihard in mijn oor; mam...slaap je?

 

 

Indoor entertainment

Ok, je moet er wel wat ruimte voor hebben in huis, maar succes is zeker weten gegarandeerd! Helemaal deze vakantie. Want het ziet er niet naar uit dat het weer deze vakantie buitenspeel proof gaat worden. Dat wordt dus indoor entertainment. En met indoor entertainment bedoel ik zoveel mogelijk energielozende activiteit voor de kids, zonder dat jij aan het eind van de dag energieloos bent. Dus dan heb ik het over ringen, schommels, touwladders, noem maar op. Gevaarlijk? Ja, natuurlijk, maar dat is een skateboard ook (en daar staan ze hier ook graag op). De jongste zwaait vaak genoeg aan de ringen door de kamer aan niets anders dan zijn benen. Ben ik geen fan van, maar met een matras eronder is het al een stuk veiliger. Dat niet iedereen weet dat ze veilig moeten zwieren aan een stel ringen, bleek laatst bij de verjaardag van een van mijn jongens. Ik ging toch maar even polshoogte nemen toen ik wel heel veel gejoel uit één van hun kamers hoorde. En wat bleek? De visite (inclusief mijn jongens natuurlijk en verder nog meer klein grut van het mannelijk soort, wat een verrassing) had bedacht om met ringen en al vanaf de hoogslaper van mijn middelste te springen en door zijn kamer te zwiepen, als een soort Tarzan act. Ik een hartverzakking, maar ze hadden me toch een lol. Dus is het deze vakantie rot weer en ben je bang dat ze zich zullen vervelen, hang iets zwaaibaars aan het plafond en ze vermaken zich kostelijk. Wel fijn, heb jij ook een beetje vakantie. Moet je alleen niet vergeten om er een matrasje onder te leggen hè?

Je kunt het overdrijven, maar kids vinden het vast geweldig.

Big Boys

Als je kinderen klein zijn, kun je alles nog heerlijk bepalen voor ze. Ze trekken nog aan wat jij de avond ervoor klaarlegt, alle kleding en spullen die je voor hun koopt zijn goed, kortom; alles wat jij voor ze doet, is gewoon oké. Maar er komt een periode dat dat allemaal niet meer zo oké is. Dan lijkt het wel of juìst wat jij neerlegt, koopt of wat dan ook, bij voorbaat al niet goed is. Dat je beter niet kunt zeggen dat ze er leuk uitzien in die broek, trui, of whatever, want dat betekent direct een omkleedsessie.
Dus nu zeg ik gewoon tegen onze oudste bij alles wat pijn doet aan mijn ogen; leuk!
Dan zie ik hem twijfelen, naar boven rennen en in iets anders naar beneden komen.
Zijn kamer hebben we ooit samen ingericht, grote jongens stoer, passend bij zijn leeftijd, helemaal leuk. Toen had ik nog inspraak. Tot hij samen met mijn lief (ook skateboardfreak) op het idee kwam om al zijn oude skateboarddecks aan de muur te hangen en dat zijn surfboard op zijn kamer moest komen te staan.  

Ideetje van mijn lief en mijn oudste; alle oude decks tegen de muur.
Leuk!

 

Nog zo'n goed idee, het surfboard van de oudste op zijn kamer.
Geweldig in de zomer, zand en wax. Ontzettend fijne combi.

Redelijke doornen in mijn oog (maar ik negeer het), maar het is wel helemaal hem en zoals altijd, zijn leeftijd vooruit, niet klein te houden. Althans, dat denk je dan. Had mijn lief voor de jongste twee een hoogslaper met rieten dak en luikjes gemaakt, voor de oudste had hij een hoogslaper zonder poespas gemaakt, helemaal passend bij zijn kamer en leeftijd (dachten we). Staan de bedden eindelijk op zn plek, zegt de oudste doodleuk; pap, ik had eigenlijk ook luikjes op mijn bed willen hebben. Soms... 

Mama heeft altijd vakantie.

Er zitten van die dagen bij dat je alleen al blij bent dat je het ochtendritueel van aankleden, ontbijten en naar school brengen overleefd hebt. En als moeder van 3 jongens kan ik het niet helpen om me in al die hectiek dan af te vragen hoe moeders van meisjes met vlechtjes dat in godsnaam doen. Hoe laat staan die dan op? (slapen ze überhaupt?) En zijn ze dan ook nog gewoon op tijd op school? Niet dat wij nooit op tijd op school zijn, wij zijn eigenlijk heel vaak op tijd (en dat is overigens niet omdat de jongens altijd zo lekker meewerken). Maar het is meer het hóe we dan op tijd op school zijn. Jens die om 08:00 uur opmerkt dat zijn insulinepompje vervangen moet worden (geloof me, niet echt een haastklusje) Kaya die bij de auto ontdekt dat zijn tas nog binnen ligt en er voor school achter komt dat er een losse sok in zijn schoen zit die er echt nú uitmoet. En dit is een kleine greep uit ons repertoire dan he...

Op school zie ik moeders tip top aangekleed, inclusief hakken, mét dochters, mét vlechtjes en bedenk ik me dat dát échte ochtendmensen moeten zijn. En ook al wordt iedere ouder vanaf de geboorte van hun kind geacht een ochtendmens te zijn, bij sommigen zit het er gewoon niet in. Net als die hakken, helaas. Ik heb er veel, maar ze passen niet in mijn ochtendritueel, zeg maar. Het eerste wat de jongens zeggen als ik ze eens aantrek is; mam, waar ga je heen? En het mooie is nog dat áls ik ze aan heb, daadwerkelijk een keer een avond wegga, dan te horen krijg; ga je nou alwéér?

Verder denken mijn kinderen ook dat ik heel de dag thuis op de bank zit te wachten tot zij uit school komen. Dat ik in die tussentijd van school al blij ben als ik een keer mijn koffie normaal kan drinken, dat weten zij natuurlijk niet. Een vriend van ons vertelde Finn (toen 5 jaar) eens dat hij zin had in vakantie, nou dat vond Finn ook, want school was stom en vakantie leuk. Weet je wat ook stom is, zei Finn tegen die vriend, mijn moeder heeft gewoon iedere dag vakantie!

Maar goed, ze denken hier ook dat de juf op school woont, dus ik neem het ze niet kwalijk. Dat ik er een zeer gevarieerde c.v. op
na houd als klusser, schoonmaakster, binnenhuisarchitect, diabetesdeskundige, huiswerkbegeleider (lager onderwijs én middelbaar onderwijs), taxichauffeur, kok, personal assistant, wasvrouw, klassenmoeder en kledingadviseur, dat ontgaat ze hier soms gewoon een beetje. Net als dat ik zeer flexibel ben (in de AH telefoontje van Finn; mam, kun je me uit school komen halen? Meneer zit naast Blijdorp op school en dan na een kwartier een smsje durven sturen; waar blijf je nou?????). En er door de jaren heen, mede door diezelfde meneer die naast Blijdorp op school zit, een zelfstudie "hoogbegaafdheid en hoe ga ik er mee om" bij doe.

Kinderen hebben is geweldig, ik ben een ochtendmens en hakken lopen zalig, dat hou ik mezelf maar voor. Had ik al verteld dat ze het hier oneerlijk vinden dat zij nooit naar de B.S.O. hoeven, maar dat de rest van de klas dat wel mag?
Kinderen hebben is geweldig, ik ben een ochtendmens en hakken lopen zalig, kinderen hebben is geweldig, ik ben een ochtendmens en hakken lopen zalig...

De te leuk van de week

Sommige dingen zijn zo leuk, die verdienen een aparte plek,

de te leuk van de week. Zo ook deze schouw met speelkamertje.

 

Geweldig!

 

 

Little Boys Rooms

Nu kerst en oud en nieuw achter de rug zijn, kan ik het niet nalaten om al met mijn hoofd richting lente te gaan. En lente staat bij mij altijd voor verandering. Nu schuif ik in ieder seizoen met spullen door het huis (zijn ze hier in huis gek op. Not)maar met de lente op komst, krijg ik een soort nesteldrang om alles aan te pakken en het leukste wat ik dan kan verzinnen om mee te beginnen zijn de kamers van de jongens. En met 4 jongens in huis, waarvan 3 kinderen (al valt over de 4e te discussiëren) kan ik heerlijk mijn hart ophalen en heb ik door de jaren heen een lichte voorkeur voor jongenskamers ontwikkeld. Het lijkt me natuurlijk ook heel leuk om een meisjeskamer in te richten (maar dan wel zonder het bijna altijd onvermijdelijk lijkende roze van stal te halen) maar toch, jongenskamers blijven het leukst.
Nu heb ik het voordeel (ja, er zijn voordelen aan het hebben van jongens, heel veel zelfs) dat ik er twee heb in de categorie 'mama kan nog helemaal los gaan met inrichten'. De derde valt namelijk al in de categorie 'ik ben elf en heb ook een mening' en omdat skateboarden zijn sport is, krijg je dan suggesties als; 'ik wil al mijn oude skateboarddecks aan de muur' wat weer een hele andere uitdaging met zich meebrengt, qua discussie en inrichten.
Gelukkig heb ik er dus nog twee achter de hand waar ik lekker mijn eigen ding kan doen, zonder enig overleg. Nou goed dan, ik zal proberen met ze te overleggen welke kleur ze willen. Maar ik blijf beslissingsbevoegd. Tot ze op kamers gaan.