Big Boys

Als je kinderen klein zijn, kun je alles nog heerlijk bepalen voor ze. Ze trekken nog aan wat jij de avond ervoor klaarlegt, alle kleding en spullen die je voor hun koopt zijn goed, kortom; alles wat jij voor ze doet, is gewoon oké. Maar er komt een periode dat dat allemaal niet meer zo oké is. Dan lijkt het wel of juìst wat jij neerlegt, koopt of wat dan ook, bij voorbaat al niet goed is. Dat je beter niet kunt zeggen dat ze er leuk uitzien in die broek, trui, of whatever, want dat betekent direct een omkleedsessie.
Dus nu zeg ik gewoon tegen onze oudste bij alles wat pijn doet aan mijn ogen; leuk!
Dan zie ik hem twijfelen, naar boven rennen en in iets anders naar beneden komen.
Zijn kamer hebben we ooit samen ingericht, grote jongens stoer, passend bij zijn leeftijd, helemaal leuk. Toen had ik nog inspraak. Tot hij samen met mijn lief (ook skateboardfreak) op het idee kwam om al zijn oude skateboarddecks aan de muur te hangen en dat zijn surfboard op zijn kamer moest komen te staan.  

Ideetje van mijn lief en mijn oudste; alle oude decks tegen de muur.
Leuk!

 

Nog zo'n goed idee, het surfboard van de oudste op zijn kamer.
Geweldig in de zomer, zand en wax. Ontzettend fijne combi.

Redelijke doornen in mijn oog (maar ik negeer het), maar het is wel helemaal hem en zoals altijd, zijn leeftijd vooruit, niet klein te houden. Althans, dat denk je dan. Had mijn lief voor de jongste twee een hoogslaper met rieten dak en luikjes gemaakt, voor de oudste had hij een hoogslaper zonder poespas gemaakt, helemaal passend bij zijn kamer en leeftijd (dachten we). Staan de bedden eindelijk op zn plek, zegt de oudste doodleuk; pap, ik had eigenlijk ook luikjes op mijn bed willen hebben. Soms...