Als je klein bent, heb je niet zoveel in te brengen over de invulling van de feestdagen. Tenminste, ik kan me niet herinneren dat mijn ouders mij vroeger ooit vroegen; goh Astrid, wat zou jij nou met kerst en oud en nieuw willen doen?
Niet echt een ramp, maar als je klein bent, duren heel uitgebreide diners op kerstdagen en Nieuwjaarsdag bij je opa en oma gewoon echt heel lang. Misschien dat ik daarom Nieuwjaarsdag de meest verschrikkelijke dag van het jaar ben gaan vinden. Al die dagen van kerstdiners (wij begonnen altijd al op Kerstavond) en feesten (Oud en Nieuw) en dan Nieuwjaarsdag, als je omviel van de slaap, eerst in de ochtend naar je ene opa en oma, de zoveelste oliebol naar binnen schuiven (als je afsloeg, kreeg je er toch eentje, voor de gezelligheid) en naar het schansspringen op tv kijken. Om vervolgens 's avonds bij je andere opa en oma aan te schuiven voor weer zo'n lange, uitgebreide zit. Het enige lichtpuntje op deze dag was gek genoeg mijn grote broer (Willem, let je even op). Want hij zat in het zelfde schuitje als ik en dat zorgde voor een tijdelijke wapenstilstand tussen ons als broer en zus. Als we een beetje leuke avond wilden hebben, zat er niks anders op dan zelf iets ludieks te verzinnen en dat deden we dan ook.
Oma had op zolder namelijk een oude nylon slaapzak en op de trap een dikke, dikke laag tapijt en de combi van die twee, dat bood perspectief! Wij sleten onze Nieuwjaarsdag- en avond door samen in een slaapzak, als een soort bobslee, van de trap van opa en oma af te denderen. Moet er nu niet meer aan denken, maar een lol dat we hadden! De jongens doen het hier ook wel eens, op een matras, want geen tapijt op de trap, maar...zoals bij mijn oma thuis wordt het niet meer, want wij gingen keihard (of heb ik dat beeld verheerlijkt?). Dat bobsleeën was ons hoogtepuntje op Nieuwjaarsdag, blij als we waren dat we even niet aan tafel hoefden te zitten. Nooit een opa, oma, ouder of oom of tante die we hoorden klagen. Misschien dat mijn moeder een keer haar hoofd om de deur heeft gestoken en iets riep in de trant van: doen jullie voorzichtig jongens? Maar dat was meer voor de vorm, denk ik. De volwassenen waren waarschijnlijk allang blij dat wij ons wisten te vermaken, zonder dat zij daar iets voor hoefden te doen. Konden zij verder met het Nieuwjaarsdiner.
Dat ga ik later als ik groot ben, écht niet doen, dacht ik altijd. En een voordeel aan volwassen zijn, is dat je dat allemaal zelf mag beslissen. En dat heb ik gedaan; Nieuwjaarsdag hoeven we hier in huis helemaal niks, nergens naar toe, geen diners, pyjamadag all day. Heerlijk. Maar je weet nooit of je er goed aan doet natuurlijk, misschien krijg ik later wel het verwijt van de jongens dat wij op Nieuwjaarsdag nooit iets deden. Maar dat mogen ze dan lekker zelf oplossen.
Happy New Year!
